Zorg goed voor mijn kinderen – ik mag er niet zijn na een week
– – Ravi Trehan (Shishya, Kirti Nagar Sthan, New Delhi)
17 april 2014 Ervaringen van Shishyas
Iets meer dan twee jaar terug, een lid van de familie, die zijn regelmatige bezoekers van Gurgaon en Neelkanth Sthans, belde me op om te zeggen, “onze oom (Tayaji), die is in Nederland, is in het ziekenhuis voor de laatste 5/6 maanden. Hij heeft vrijwel geïmmobiliseerd geworden. Bacterie zich heeft verspreid over zijn hele lichaam. Hij reageert niet op eventuele medicatie. Artsen hebben verklaard dat hij niet kan overleven voor meer dan een week. ”
De patiënt belde zijn broer en verzocht hem, “neem zorg voor mijn kinderen, ik kan er niet zijn na een week.”. En voegde hij eraan toe, “neem overbrengen mijn pranam uw Guruji”. Met onvoorwaardelijk geloof in Param Pujya Guruji, van zijn broer familie maakte fervente verzoeken om hun relatieve opslaan, zodat hij wordt ontheven van de lijdensweg hij ondergaat en is in staat om te zorgen voor zijn gezin en kinderen. Ik vroeg voor een foto van de patiënt, die werd onmiddellijk een e-mail naar mij. Kijkend naar de foto, mijn eerste reactie was dat het lichaam blauwe had gedraaid, omdat gif over zijn hele lichaam had verspreid. Dit werd bevestigd door zijn dochter in Nederland de volgende dag. Door alle normen, het was een verdwenen geval.
Ik vroeg of zijn vrouw in Nederland is voor mij kon spreken over de telefoon in de aanwezigheid van de patiënt. Ze deed en ik adviseerde haar om haar handen op zijn hoofd gezet. Ik geheiligd JAL via de telefoon en vroeg de patiënt om het te drinken, slok voor slok reciteren Aum Aum Aum met elke slok. Op het drinken van de jal, vroeg ik hem of hij voelde geen gevoel in zijn lichaam en hij antwoordde dat hij voelde alsof er een sterke stroom door zijn lichaam had aangenomen en hij voelde de energie stroomt in zijn lichaam. Ik vertelde de familie om laungs, elaichies, suparies en Shyam varan Tulsi regelen en dan bel me terug. Deze items, toen geregeld, werden geheiligd samen met JAL, wederom via de telefoon, en de familie werd het gebruik van deze items uitgelegd. Ze werden geadviseerd dat de patiënt Jal zo vaak mogelijk moet nemen.
De familie was vrijwel contact met mij elke dag, maar zodra de kritieke periode van één week voorbij was, zouden ze me bellen na elke 2/3 dagen. Zoals hij toonde tekenen van verbetering, zouden ze in contact komen met mij een keer per week. Na het nuttigen van de geheiligde items voor 5/6 weken, toonde hij een significante verbetering en werd verschoven van de ICU naar de kamer. Tegen die tijd had hij begon te bewegen rond in het ziekenhuis kamer. De artsen waren verbaasd observeren zijn vooruitgang en na drie maanden, verschoof hem naar een verpleeghuis, waar de dokter hem een dag zou een keer bezoeken. Hij was nu in een positie om een kleine wandeling met ondersteuning te nemen en uit te voeren, op zijn eigen, bepaalde routine functies.
Na drie maanden in het verpleeghuis, toen de artsen vast dat hij in de buurt van de normale, vroeg hem naar huis te gaan, waar de dokter hem zou bezoeken een keer in een week om zijn verdere vooruitgang te observeren. Tijdens een van zijn telefonische gesprekken met mij, ergens in de 7e of 8e maand, zei hij, “Guruji, je hebt me nog een leven gegeven. Ik heb je niet gezien en ik vurig wenst om uw darshan. Ik heb het gevoel dat ik nu in een positie om de reis naar India te ondernemen. “Kort daarna kwam hij naar India en belde me op van het vliegveld om te zeggen dat hij was aangekomen en dat hij ongeduldig om mijn darshan was. Ik adviseerde hem om eerst naar Neelkanth Dham en betaal betuigt aan Param Pujya Guruji met wie de zegeningen die hij in staat om een andere overspanning van het leven te krijgen en dan kom naar mijn plaats was. Dat deed hij.
Toen hij naar mijn huis kwam, bood ik hem Mahashivratri JAL en vroeg hem tot aan de sthan op de eerste verdieping te komen. Hij pleitte zijn onvermogen om de trap te beklimmen, dus ik vroeg aan zijn vrouw en de taxichauffeur hem steun te geven. Aan het sthan, gaf ik hem Mahashivratri laung en elaichi elkaar en nog een glas Mahashivratri jal. Ik zijn lichaam raakte van top tot teen hem passeert en, na enige tijd, vroeg hem naar beneden te gaan op zijn eigen. Hij aarzelde, maar dan op mijn aandringen, die de reling van trap, slaagde hij erin om beneden te komen op zijn eigen, op zoek verbaasd over zijn eigen zelf, wat hij in staat om te bereiken was. Daarna ging hij naar Punjab, verkocht uit zijn woning daar, bezocht Sai Babaji (wiens volgeling hij is geweest) en gelukkig terug naar Nederland met een voldoende hoeveelheid Laungs, elaichies, suparies en JAL voor zijn dagelijks gebruik.
Nu hier was een geval, zeven zeeën weg van onze sthan, zonder fysiek contact, maar hij de trillingen kon voelen, trotseerde het oordeel van artsen en heeft het voortouw genomen een vrij normaal en gezond leven voor het afgelopen jaar en een half. Hoe gezegend we zijn aan het shishyas van een dergelijke verheven Sadhguru voor wie overstijgen tijd en ruimte en de zegen van een stervende persoon te zijn door de uitbreiding van zijn leven (voor het welzijn van zijn familie) was zo’n normaal happening.
it de klauwen van een op handen zijnde dood
1173650_721805997869575_284592057_n
– – Ravi Trehan (Shishya, Kirti Nagar Sthan, New Delhi)
10 april 2014 Ervaringen van Shishyas
Vele jaren terug, een paar van in de late jaren zestig, kwam naar Kirti Nagar Sthan uit Amerika. De dame had hersentumor die kwaadaardige en ook dat van de laatste etappe was. Ze was onder behandeling van een team van artsen, die bestaat uit haar twee zonen en dochter-in-wetten ook die gespecialiseerd is in de bestrijding van kanker. Na twee jaar behandeling, kwamen ze tot de conclusie dat het een weg geval en, in hun beoordeling, kon de dame niet overleven langer dan drie maanden. Ze werd gevraagd van haar laatste wens en ze besloot om haar laatste adem in haar geboorteplaats, Ambala.
Toen het echtpaar kwam om Kirti Nagar Sthan, had ze al heb ongeveer anderhalve maand in India. Daarom is het volgens de beoordeling van de Amerikaanse artsen, was ze vertrokken met slechts anderhalve maand voor het dreigende einde te komen. Ze vertelde me dat ze hebben gekregen om te begrijpen dat een verheven spirituele Babaji komt naar mijn plaats, die de bevoegdheid heeft om kanker te genezen en dat ze zijn gekomen met een vurige hoop en onvoorwaardelijk geloof.
Ik vertelde de dame die dat verheven spirituele Babaji was mijn Guruji en uw komst naar de Sthan is een indicatie dat de tijd is gekomen voor u om opgelucht van uw kwaal te krijgen. Ze klaagde dat ze krijgt zo’n barstende hoofdpijn (vanwege de hersentumor) die ze voelt als het raken van haar hoofd tegen de muur. Ik gaf haar wat geheiligd laungs, elaichies en JAL en ook legde haar uit het gebruik van suparies en Shyam varan Tulsi bladeren. Vroeg haar om terug naar de Sthan komen na veertig dagen (want ze was te komen van Ambala) na het nuttigen van de bovenstaande items. Met tranen in haar ogen, zei de dame, “Guruji, vraag je mij om terug te komen na mijn leven voorbij zal zijn volgens de beoordeling van mijn artsen in Amerika. Ik stelde haar gerust dat er geen ruimte voor haar overleven was geweest, zou ze niet hebben geleid tot de Sthan. Ik adviseerde haar om deze items te nemen handhaven van haar volledige vertrouwen en vertrouwen en met de zegeningen van Param Pujya Guruji, zou ze zeker terug (met hoeveel opluchting komen, zullen we het te bekijken op dat moment. Ze veegde haar tranen, betaalde haar hulde Guruji bij de Sthan met een belofte aan de instructies in totaliteit te volgen.
Zeker genoeg kwam ze terug na veertig dagen te melden dat de intensiteit van hoofdpijn had verlaagd en, tegelijkertijd, was de frequentie van aanvallen ook naar beneden. Laungs, elaichies, JAL en suparies werden weer geheiligd en aan haar gegeven en werd geadviseerd om weer terug na veertig dagen komen. Deze keer waren er geen tranen in haar ogen. Ze glimlachte en zei: “Als God het wil en met de zegeningen van uw Guruji, ik hoop om terug te komen.
Om het lange verhaal kort te maken, tijdens elke volgende bezoek, meldde ze significante verbetering. In plaats van de dagelijkse aanvallen van hoofdpijn, zou ze draaglijk pijn ooit te krijgen in een week of tien dagen, dan een keer in de twee weken, dan een keer in de drie weken tot een maand en dat ook heel mild. Na 7/8 maanden, zei ze dat ze had geen hoofdpijn tijdens de laatste maand en een half tot twee maanden en dat ze zelf een ander persoon was het vinden – een normaal persoon, en met een glimlach op haar gezicht dat ze de wil om tentoongesteld leven en te genieten van het leven.
Aan het einde van de 8e maand, terwijl ze heel normaal voelde, drukte zij haar verlangen om te gaan Amerika om haar kinderen en, zeer aarzelend ontmoeten, vroeg me of ze zichzelf kon krijgen gecontroleerd-up in het ziekenhuis, waar ze de behandeling onderging voor haar kwaadaardige hersentumor. Ik vertelde haar dat ze gelukkig dat kon doen, maar voor zijn vertrek naar Amerika, moeten ze voldoende hoeveelheid laungs, elaichies, geconcentreerd jal, suparies, enz. Dragen en doorgaan met het innemen van deze items voor haar goede gezondheid, wat ze deed.
Ik had bijna forgotton dit geval, maar op een mooie dag, kreeg ik een telefoontje uit Amerika. Die dame was aan de lijn. Haar stem was niet coherent. Overweldigd met enthousiasme, wazig ze uit, “Guruji, Guruji, een wonder is gebeurd. Bij het zien van mij in het leven, werden de artsen verbijsterd. Kijkend naar mijn oude rapporten, zei ze, “hoe is deze dame leeft, die negen maanden terug, leed aan het laatste stadium van kanker en kon onmogelijk overleefd hebben gedurende meer dan drie maanden. Op het uitvoeren van de opsporing van kanker testen, hebben ze zelfs geen spoor van kanker te vinden. Amerikaanse artsen spontaan commentaar “ongelooflijk! Dit is het eerste geval onze medische geschiedenis. ”
In plaats van drie maanden levensduur voorspeld door de Amerikaanse artsen, die dame gelukkig leefde een normaal en gezond leven, naar mijn weten, want daarna 18/19 jaar. Religieus, elk jaar, ter gelegenheid van Mahashivratri, zou ze naar India komen, neem haar laungs, elaichies, en JAL en ga terug naar Amerika. De laatste, toen ik haar zag, op een van de Mahashivratires, ze was ongeveer 85 jaar oud op zoek naar heel goed voor haar leeftijd, behalve dat ze artritis probleem had ontwikkeld. Ze vertrouwde me toe dat ze bijna was vergeten dat ze ooit kwaadaardige hersentumor had.
Ik herinner me een van de coupletten van Param Pujya Guruji’s nazm:
Belangrijkste wo shay hoon, Jise chhoo duiker usey sona kar doon,
Main naar punten hoon, tu punten ko parakhta kya hai.
Mijn ontelbare begroetingen aan de lotusvoeten van vereerd Guruji. Jij bent degene
Jo anhoni ko Honi kar de.
Dr. Shankar Narayan, Pujya Guruji and me worked in the same office, i.e. All India Soil and Land Use Survey (under the Ministry of Agriculture). Dr. Shankar Narayan was the Regional Head and Shri Rajinder Kumar Chanan (later, Pujya Guruji) was my senior colleague.
Our job entailed long and extensive tours (8 to 9 months in a year) in Northern and Central India for soil survey mapping to evaluate the quality of soil and to determine which particular crop the soil was suitable for. It was in 1963 that we made a joint tour of Himachal Pradesh and Madhya Pradesh which brought us closer, and soon we became good friends. People do become friends, but it is due to sheer good luck that one gets a really good friend. There is a saying in our language “yaar milya, samjho rabb milya”. It was the same situation. The more I enjoyed his company, the more was I impressed by his simplicity, straight-forwardness, kind-heartedness and spiritual bent of mind. For long hours he would sit for Paath and meditate.
Having been in the company of a spiritual master, whom I had so far (until the year 1969) regarded as an intimate friend, I was slowly drawn into the spiritual way of life. Sometime in year 1971, standing in the waters of the Holy Ganga at Haridwar, I was initiated and formally became his ‘shishya’ – the first and the prime shishya. Pujya Guruji often used to say, “Guru knows where his shishya is, but shishya is not capable of finding his guru, howsoever hard he may try. One by one, Guruji collected hisshishyas and thus he formed a ‘Shiv Parivar’. Some had links with him from the previous birth and some were picked up from the present birth. Some of the Gurubhais are sadhaks of a very high level (who have been continuing sadhna from the previous births), while others are making steady progress
To borrow Dr. Shankar Narayan’s words about Pujya Guruji, “it was love at the first sight”. Though he (Dr. Shankar Narayan) was the senior most officer in our office, but he was so much impressed and attracted towards Guruji’s love and compassion for human beings and the selfless service he rendered to them, that subsequently he also became Guruji’s shishya. Sometimes, me and Guruji used to visit Dr. Shankar Narayan’s residence. He would first touch Guruji’s feet and seek his blessings and then he would touch my feet also (being Guruji’s first and the prime shishya). Time passed by, Shishyas were being groomed in the spiritual way of life. They were given one paath or the other and were taught the art of concentration and meditation.
In one of our visits to Dr. Shankar Narayan’s residence, Guruji told to him, “you have now reached a particular level in the spiritual line and henceforth you need not touch Malhotra’s feet”. He nodded, indicating that he would follow Guruji’sinstructions. During our next visit to Dr. Shankar Narayan’s residence, he touchedGuruji’s feet, sought his blessings and then he bowed to me and touched my feet also.Guruji took an exception to this act of his and rebuked him for not following his instructions (that he need not to touch my feet). Very gently and humbly Dr. Shankar Narayan replied, “Guruji, Malhotraji is my elder Gurubhai, it is only proper and appropriate for me that I should touch his feet and pay my respects to him whenever I meet him”. Hearing these words, Pujya Guruji was immensely pleased. He hugged Dr. Shankar Narayan and told him, “Doctor Sahib, you have not only passed the test but you have also bought me”. Malhotraji is your elder and deserves your respect. He declared that even if your Gurubhai is one day senior to you, he is your elder and is an object of reverence for you. Such were Guruji’s tests, unique ways and means of grooming hisshishyas and conveying his instructions.
5 juni 2013 Ervaringen van Shishyas
Een paar dagen voor Param Pujya Guruji bereikte Nirvana, hij was een verblijf in Punjabi Bagh. We shishyas gebruikt om elke mogelijke gelegenheid, bijna elke dag, om hem te bezoeken en betalen onze obeisance vinden. Op een dag, toen ik op mijn woonplaats, alle van een plotselinge, gestapelde platen van glas viel op mijn rechtervoet en de duim werd zwaar verminkt. Het bloedde hevig. De episode gebeurde zo plotseling dat ik verrast werd genomen en voelde alsof twee ton eigen gewicht op mijn voet was gevallen.
Ik werd met spoed naar een dokter, een chirurg en, kijkend naar de conditie van mijn voet, merkte hij op dat de duim van mijn voet moest worden bediend. Ik heb geweigerd om een operatie te ondergaan. Hij waarschuwt dat, in dat geval, kijkend naar de ernst van de schade, de nagel nooit gehecht aan de duim en er waren ernstige kans op het ontwikkelen infectie. In dat geval kan de duim te worden verwijderd. En, God verhoede, als de infectie verspreidt zich en neemt de vorm van de scepticus, dan de voet kan moeten worden geamputeerd.
Ik rustig vertelde de dokter om mijn voet bandage. De pijn was zo intens dat het was ondraaglijk. Hij wilde een injectie waarop ik weigerde te beheren. Hij adviseerde me om antibiotica te nemen, heb ik weer af. Hij adviseerde mij om een pijnstiller, waarop ik weer beleefd geweigerd omdat ik nooit gebruikt om medicijnen in te nemen te nemen. Hij vroeg me om elke dag te komen om het verband te veranderen want het was absoluut noodzakelijk om de wond schoon te voorzichtig en te onderhouden hoge standaard van hygiëne, zodat het niet ontwikkelen tot een scepticus. Ik vertelde hem dat het niet mogelijk zou zijn voor mij om elke dag te komen en verzocht hem om mijn vrouw te leren hoe ze het verband houden met het oog op de voorzorgsmaatregelen en een hoge mate van hygiëne te worden uitgeoefend veranderen. Hij zei, ik nam een groot risico; echter, legde hij uit aan mijn vrouw hoe de wond hygiënisch schoon te maken zonder haar hand aan te raken en hoe zorgvuldig zij moet de pleister te vervangen. Voor de komende paar dagen, ik kon niet slapen vanwege het acute intensiteit van de pijn. Ik gebruikte om mijn voet op een verhoogd niveau te houden, maar het moment dat ik zou het te zetten op de grond, ik zou krijgen kronkelen van de pijn.
Op 28 juli 1991 Pujya Guruji verliet zijn korporaal frame en bereikte param samadhi. Toen zijn begrafenisstoet begon de volgende dag, op 29 juli, van Punjabi Bagh naar Najafgarh (die later werd genoemd als Neelkanth Dham – Smadhi Sthal), begon het te regenen en ik was zwaar doorweekt. Ik had geen andere keus, maar hoewel de modderige wateren bij Punjabi Bagh en opnieuw bij Najafgarh te passeren. Er was geen ruimte voor mij om de hygiëne te behouden en mijn wond schoon. Op dat punt van de tijd, ik herinnerde de waarschuwing van de chirurg dat als de wond vangt infectie en ontwikkelt zich tot scepticus, zou ik geen andere optie, maar om mijn voet geamputeerd hebben. Op hetzelfde moment, kon ik niet weg van de stoet tot de brandstapel werd aangestoken en de tijd gekomen om zich te verspreiden. Ik ben het volledig overgegeven aan Param Pujya Guruji en bad: “Moge uw wens prevaleren. Zal het zo zijn, laat mijn voet geamputeerd worden, maar ik zal niet verlaten deze plaats tot de laatste riten worden uitgevoerd “.
Bereikten we thuis laat in de avond, verdrietig en moe. Het verlies van Guruji het verlaten van zijn fysieke vorm was onherstelbaar. Ik vroeg mijn vrouw om wat water te koken, breng de medicijnen, en vervang de modderige bandage. Heel langzaam en voorzichtig begon ze ontkoppeling de vuile bandage, sceptisch naar de scène ze was gaan om getuige te voelen. De laatste laag van de pleister en het stuk katoen gedrenkt in de geneeskunde werd zorgvuldig verwijderd. Lo en zie! De wond was opgedroogd. De nagel is toegetreden tot de duim van mijn voet. Ik voelde me opgelucht van de intense pijn.
De volgende dag ging ik naar mijn arts (chirurg) en liet hem de droge wond en vertelde hem dat mijn Super Chirurg de operatie had uitgevoerd, kunt u deze nu onderzoeken. Toen de vorige dag episode is overgeleverd aan hem en wat alles wat ik had door in de regen en in het modderige water gegaan, was hij letterlijk verbijsterd en volledig overweldigd met een open mond. “De medische wetenschap heeft geen antwoord op wat u laten zien aan mij en wat je hebt verteld aan mij. Het is inderdaad een wonder verricht door uw Guruji “, zei de dokter.
In het hart van mijn hart, ik boog mijn Gurudev een willekeurig aantal malen. Hij was zo vriendelijk om ons in zijn fysieke vorm. Hij is vriendelijk om ons in zijn astrale vorm en, ik heb redenen om te geloven, zou hij vriendelijk blijven bij ons terecht voor alle komende tijden. Jai Gurudev.
1,972 totaal aantal vertoningen, 1 aantal vertoningen vandaag