Nirwan Diwas
Ergens in de eerste helft van het jaar 1991, werd Guruji niet houden al te goed en shishyas gebruikt om hem te bezoeken bijna elke dag. Dat jaar Guru Purnima, viel op 26 juli. Guruji riep onze seniormost Gurubhai, Shri R.C. Malhotraji en hem naar Guru Purnima vieringen op Gurgaon en noemde elf shishyas die de functie zou presteren met hem mee te organiseren. Mijn reactie was dat het een Parv waar shishyas voeren puja van hun vereerde Guru en wanneer Guruji er niet is, waarom worden we doorverwezen naar Gurgaon! Om dit Guruji opmerkte, “dan is die zal zorgen voor de duizenden personen die zijn komst naar Gurgaon Sthan voor zo vele jaren? Voortaan zullen de mensen me zien in uw formulier alleen (Malhotra Bhapaji en de elf Shishyas) “.
‘Komende gebeurtenissen werpen hun schaduw vóór’; en de profetische toon van de tweede zin uitgesproken door Guruji. bleef rondspoken onze geest. Echter, zoals voorgeschreven, zijn we overgegaan naar Gurgaon op 26 ochtend (1991/07/26) en gerapporteerd aan hem de volgende dag na het uitvoeren van de taak aan ons overgedragen. Zijn fysieke toestand verslechterde en passeerden we een angstige nacht. Volgende ochtend (op 1991/07/28), zijn ademhaling werd onregelmatig en een paar, die praktiserende artsen en hebben zijn volgelingen geweest, woonden aan hem. Maar voordat er medische hulp kon worden geregeld, op ongeveer 3.00 / 3:15, zijn lichaam gestopt met bewegen. Maar zoals hij vaak gebruikt in ‘dhyaan’ om te gaan wanneer hij de ademhaling zou stoppen en zijn lichaam zou bewegingloos geworden voor uren samen, wachtten we al geruime tijd. Echter. Hij bewoog niet. Het licht was gegaan. Tegen de avond, Doordarshan kondigde ook “Guruji Gurgaon is niet meer”. De sfeer op de Sthan was somber en alle shishyas werden overmand door verdriet. Er waren onophoudelijke oproepen uit alle hoeken van het land en over de zeven zeeën van bezorgde toegewijden, wanhopig om het nieuws te bevestigen. Mijn eerste reactie was
Wohi jageh hai, wohi Manzar, wohi Guru ka Makaam;
Raunak hai, Roshni BHI hai, par Aftaab nahin.
Khel khila kar chale jana, hai nahin ishq ka dastoor;
Kis- se poochhen ge rahe Wafa, manzile jana ke liye.
De volgende dag, op 29 juli 1991, voordat de laatste reis begon voor Najafgarh, honderden volgelingen had verzameld om de laatste darshan van hun goeroe die zij hadden aanbeden en beschouwden als hun Messias hebben. Geruime tijd terug, Pujya Guruji had de plaats op Najafgarh (dicht bij Sai Babaji’s Mandir), waarin hij zei zou zijn rustplaats te zijn geselecteerd. Als zijn materiële lichaam, versierd met bloemen, in een open voertuig werd geplaatst, de shishyas, sewadaars en toegewijden huilde. Zelfs de hemel kon zich niet beheersen; Het was bewolkt met wolken en gedoucht tranen gedurende de gehele reis. Uiteindelijk op ongeveer 4.00 / 04:15 Materiële lichaam Guruji werd gelegd om te rusten op zijn uitgekozen plaats en verzonden naar de vlammen. De plaats werd later genoemd als ‘Smadhi Sthal’, Neelkanth Dham. Mijn innerlijke stem zei:
Jism ki Maut, koi maut nahin hoti hai;
Jism jal jane se Guru-Tatva nahin jal jata hai.
Wanneer de ziel verlaat het materiële lichaam, de samenstelling van vijf tatvas (aarde, water, lucht, vuur en ether) desintegreert en overgaat in hun respectieve bronnen in de Brahmand. De ‘atma-Tatva’ ofwel één wordt met ‘Param-Tatva’ of wacht volgende geboorte, afhankelijk van iemands karma en sanskaars. Maar de Sadgurus zichtbaar zijn vertegenwoordigers van de Almachtige God en ga terug naar Hem na het volbrengen van de missie aan hen toegewezen.
Maar in werkelijkheid heeft Guruji niet gegaan; hij is gewoon onzichtbaar, en heeft omni-present geworden. Hij blijft zo gracieus als ooit te zijn. Keer op keer, hij heeft ons doen beseffen dat hij is rond en we hebben zijn aanwezigheid gevoeld. Er zijn bewijzen van een paar senior shishyas van het hebben van Guruji’s darshan in hun ‘dhyaan-mudra’ of susupti-awastha en ontvangen van bepaalde instructies. Zijn darshan te hebben en te communiceren met hem hangt af van a) geestelijk niveau van het individu, b) hoeveel hebben we boven de zinnelijke verlangens en hoe duidelijk, vroom en ontvankelijk onze geest is opgestaan, en c) de mate van brandend verlangen de shishya heeft voor Zijn darshan en communicatie met hem. Met Zijn genade, heb ik heel wat mogelijkheden om zijn darshan hebben gehad en kreeg zijn instructies met het volle besef dat hij niet langer in een menselijk lichaam. Onze oudste Gurubhai, gerespecteerd Shri R.C. Malhotraji regelmatig communiceert met Pujya Guruji en ontvangt instructies van hem. Het doel van waarin dit hier is om anderen aan te moedigen om een oprechte poging in deze richting te maken en te genieten van die staat van gelukzaligheid.
Pujya Guruji’s ‘Nirwan Diwas’ wordt gevierd met grote eerbied ieder jaar een dag nadat de Guru Purnima bij Smadhi Sthal, ‘Neelkanth Dham’, Najafgarh, New Delhi. Een krachtige spirituele sfeer doordringt aanwezigheid Neelkanth en Pujya Guruji’s kunnen daar worden gevoeld, als men zich concentreert.
Shishyas uit alle hoeken van het land en duizenden liefhebbers komen van de ochtend tot laat in de avond om hun hulde te brengen aan Pujya Guruji bij de Smadhi Sthal en zegen van Pujya Mataji, gerespecteerd Malhotra Bhapaji en andere hooggeplaatste shishyas. Elk jaar, op Nirwan Diwas, rond 35.000 tot 40.000 volgelingen bezoeken Smadhi Sthal – de gemeente blijft multipling elk volgend jaar. Uitgewerkte regelingen zijn getroffen voor de distributie van Prasad waarin iedereen gelukkig deelneemt en draagt het huis ook.
1,541 totaal aantal vertoningen, 2 aantal vertoningen vandaag